Lees onze meest recente case: Licentie audit bij DP World
Fietsblog Gemba Bikers
Na maanden van voorbereiding zijn de Gemba Bikers vertrokken naar Tanzania voor hun 400km fietstocht rondom de Kilimanjaro. Op deze pagina leest u de (dagelijkse) blogs van hun fietstocht.
Dag 6: Momella Lake Track – 52km
Vannacht heeft het heel hard geregend, net zoals gisteren. Het leek erop dat de etappe letterlijk in het water zou vallen. In de ochtend regende het nog steeds. In plaats van een uur ontbijten was het maar 30 minuten aangezien we nog wat in te halen hadden van gisteren. We hadden een rit van ongeveer 2 uur voor de boeg om überhaupt bij de fietsen terug te komen. We zijn de etappe gestart waar we de dag daarvoor gestrand waren. Het was één grote modderboel. Na een klein half uurtje door de modder te hebben gefietst werd het al een stuk minder. De regen werd ingeleverd door de mist en de meesten hielden hun regenjack aan tegen de kou. De mist zorgde voor een mooi uitzicht. Ik keek naar rechts en zag een vrouw het land bewerken, naast haar stond een gammel hutje met een berg op de achtergrond, waar de mist als een laken zich omheen vouwde als een laken.
We wisselden de onverharde ondergrond in voor een stuk asfalt waar wij, de Gamba’s (zo werden wij genoemd door de andere teams en dat werd al snel opgepikt door de staff), met een noodgang flinke kilometers maakten. Zo bereikten we vrij snel het eerste checkpoint.
Na een snelle stop vervolgde we onze koers naar het begin van het Wildlife park. Het was inmiddels droog en zelfs warm. De zon kwam door en het heuvelachtige landschap werd ingeruild door een wat vlakker landschap met nog steeds wat bergen ver op de achtergrond.
We reden midden tussen de dieren. Rechts een gier in een dorre boom, boven ons nog meer, voor ons rende een kudde zebra’s gevolgd door gnoes. Samen in totaal wel zo’n 40 staken de onverharde weg over. Een heel indrukwekkend gezicht.
Nadat wij zo ongeveer een uur of 2 à 2,5 door het wildpark te hebben gereden, hadden wij nog geen giraffen de gespot. Olifanten ook niet maar die zaten ook voornamelijk in het gedeelte waar wij niet waren. We reden het park uit en binnen het uur zagen wij het bordje Momella Wild Park Lodge 1,5 km, onze eindbestemming.
Er was een klein pad en er kwam nog een gemeen klimmetje langs over losse stenen en rotsen, maar uiteindelijk redde iedereen de finishlijn.
De Momella Lodge is speciaal gebouwd voor de filmcrew van John Wayne’s “HATARI” uit 1961. Een film waar Wayne nog een echte neushoorn met zijn lasso naar de grond bracht. Geen trucjes, maar gewoon een macho cowboy. Helaas zijn er hedendaags geen neushoorns meer in dit gebied over, ze zijn hier uitgestorven.
Eenmaal bij de Lodge aangekomen werd ons verteld dat de eerste binnenkomers 7 giraffen hadden gezien, overstekend, vlak voor hun neus. Nu wij nog.
De tenten waren al opgezet en wij kregen te horen dat er zelfs bij een eerdere editie een groep was die in de ochtend naast hun tenten werden verrast door een groep giraffen.
We werden letterlijk omringd door wilde dieren. Dat bleek, want om 17:00 uur gingen we erop uit met een bus om ze allemaal te zoeken.
Om er een paar te noemen: antilopen, waterbuffelo’s, giraffen, bavianen, zebra’s, dikdiks (een soort klein hertje met een spits neusje), wrattenzwijn, je weet wel van Timon en Pumba en nog meer. En dat allemaal van super dichtbij.
De dag werd afgesloten met een dik feest, zo hebben we toch een ADE gevoel gehad, maar dan midden in de bushbush. Al met al wederom weer een hele mooie dag.
-Guido
Dag 5
Vanmorgen zijn we wakker geworden in de regen! Vol goede moed de (dan nog) droge kleding en vooral droge mtb-schoenen aangetrokken (want dat hebben we vanaf dag 1 niet meer kunnen doen) en lekker aan het ontbijt gegaan. Hier kregen we post uit Nederland uitgereikt wat voor een emotioneel moment zorgde. Om 08:00 zijn we vertrokken om de rit van 80km te voltooien.
De regen werd wat minder en tijdens het aapjes kijken in de bomen besloten om de regenjas toch maar uit te doen en op te bergen in de rugzak. Na anderhalf uur kwamen we bij checkpoint 1 waar we wat konden drinken en wat bouillon konden nuttigen en vertelde Joris (1 van de begeleiders) dat we beter weer konden vertrekken omdat het nogal eens hard kon gaan regenen…..dat voorspelde veel goeds natuurlijk….en wat bleek: Joris had gelijk!
Het begon met een klein buitje, maar werd steeds regen en na km 45 kwamen we op een weg terecht waarbij we moesten gokken waar de weg liep. De afvoeren langs de weg waren overstroomd en, net als in een film, was er een compleet kolkende watermassa bezig zich een weg te banen van de linkerkant van de weg naar de rechterkant waardoor het onmogelijk was om de weg te zien. Bij de tussenstop gebeurde het: Sean probeerde zijn voet uit het pedaal te klikken maar dit lukte niet. Hij kwam ten val en het tandwiel boorde zich een weg in zijn dijbeen. Een groot gapend gat werd zichtbaar en het bloed stroomde rijkelijk. Onder dak wordt een tafel leeggeruimd door de meereizende arts en hij wordt op de tafel gelegd om hechtingen in zijn kuit te krijgen. 4 stuks is het resultaat.
De organisatie komt hierna met de mededeling dat vanwege de weersomstandigheden het onverantwoord is om na deze 54km nog verder te rijden en de overnachting in het wildlife park dus ook niet door kan gaan. Er wordt gezocht maar een hotel in de buurt waar wij kunnen overnachten met een man of 50….en deze is gelukkig dichtbij gevonden. Nou ja, volgens Tanzaniaanse begrippen dan, want het duurt bijna 2 uur voordat we hier zijn aangekomen. Wel lekkere douches en een goed bed staan tot onze beschikking. Hopen dat het morgen droog is en alsnog lekker door het wildlife park kunnen rijden.
Dag 4
Woensdag: Bezoek aan Kenia
De wekker staat vandaag op 5:45. Het is rustdag en vandaag stappen we niet op de fiets maar in de bus richting Kenia. Paspoort, vaccinatieboekje en visum in de tas en we vertrekken richting de grens. Hier staat ons douaneprocedure te wachten die in Afrikaanse snelheid wordt afgewerkt. De organisatie heeft alles keurig verzorgd en bij de grensovergang staat een heerlijk ontbijt op ons te wachten.
In Kenia krijgen we met eigen ogen te zien welke resultaten Amref boekt met haar werk van de afgelopen jaren.
Allereerst bezoeken we in Entarra een watervoorziening die 6.000 mensen in de omgeving voorziet van water. Amref heeft er o.a. voor gezorgd dat er waterleidingen werden voorzien zodat de lokale bevolking deze kon gebruiken in de realisatie van deze watervoorziening.
Daarna staat een bezoek aan de Entarra Medical Health Care gepland. De bevolking kan hier kosteloos gebruik van maken en dat was te zien. Tijdens aankomst waren de wachtkamers goed gevuld met mensen uit allerlei leeftijdscategorieën. Op een groot planbord was af te lezen dat ze, de huidige populatie van momenteel 7.704, mensen bedienen.
Vervolgens stond een bezoek een een “moederoudste” op de planning. Hier mochten we met eigen ogen zien hoe zij zelfvoorzienend was door haar eigen kippen en moestuin. Waar zij voorheen naar de rivier moest lopen om 20 liter water te halen, is zij nu aangesloten op de waterleiding. Hiermee waren de randvoorwaarden ingevuld om zelfvoorzienend te worden en zelfs groenten over te houden voor de verkoop aan dorpelingen.
De volgende stop was bij een school waar 730 kinderen uit verschillende Masai stammen onderwijs volgen. Bij aankomt kregen we een warm onthaal waarbij ik zeker 100 high fives heb mogen uitdelen aan lachende en zingende kinderen. De kinderen waren allemaal keurig in schooluniform gekleed zodat rijke of arme afkomst geen enkele rol speelt tijdens hun schooltijd. Veel kinderen dienen een afstand van 5 km te lopen voordat zij de school bereiken. In school mochten we 2 lessen in de schoolbanken bijwonen. Een onwijs mooie ervaring waarbij het werk van Amref op het gebied van kindhuwelijken en vrouwenbesnijdenis als rode draad in de lesstof was opgenomen.
Daarna verhuizen we naar de laatste locatie. Hier worden we ontvangen door springende Massai mannen. Vervolgens neemt Anastasia het woord en weet te vertellen dat het werk van Amref ervoor heeft gezorgd dat de bevallingen tegenwoordig in het ziekenhuis plaatsvinden. Dit voorkomt enorm veel geboortesterfte van zowel vrouw als kind.
Daarna komt een Massai vrouw aan het woord die voorheen de besnijdenis van jonge meisjes uitvoerde. Om een idee te geven, zij wist te vertellen dat zij dit wel tot 10(!!) keer per dag verrichtte. Amref heeft haar geleerd dat er een alternatieve methode bestaat om meisjes te transformeren tot vrouwen. Nu is zij een “champion” die waardoor haar werk tevens getransformeerd is van “besnijdenisser” naar voorlichter.
Daarna komt er een aantal jonge jongens aan het woord die de “Morans” worden genoemd. Deze groep jongen weigeren besneden meisjes te huwen en hierdoor de cirkel te doorbreken.
Als allerlaatste neemt Cynthia weer het woord. Ditmaal om haar persoonlijke levensverhaal met ons te delen. Cynthia vertelde dat zij één van de weinige meisjes binnen haar community was die niet besneden was en een opleiding mocht volgen van haar ouders. Op een dag kwam ze thuis vanuit school en beide ouders waren niet thuis. Een aantal conservatieve vrouwen zagen hun kans schoon en Cynthia werd het slachtoffer van een gedwongen besnijdenis. Na deze verschrikkelijke gebeurtenis is zij, samen met haar ouders, verhuisd. Tijdens haar studie op de universiteit werd zij wederom geconfronteerd met vrouwenbesnijdenis doordat het een onderdeel was van de lesstof. Hierop besloot zij dat ze haar leven wou wijden aan het geven van voorlichting over dit verschrikkelijke ritueel. De inhoud en de wijze waarop zij dit verhaal met ons deelde zorgde ervoor dat bij velen de tranen niet te bedwingen waren.
Na dit indrukkende verhaal reizen we weer naar Tanzania waar ons we ons weer kunnen klaarmaken voor de dagelijkse avondprogramma van eten, drankje en mooie plaatjes van het filmteam.
Al met al een prachtige dag met verschrikkelijk veel indrukken en evenveel emoties…….
Gerben
Dag 3
Dinsdag
Toen de wekker afging om 06u was het met de eerste bewegingen wel duidelijk dat we een aardig stuk erop hebben zitten. Maar vandaag begint dan echt de “koninginnenrit”! De benen en de billen waren goed gevoelig, dus dat belooft ons al veel.
Na het genieten van het ontbijt was het moment zover om de fiets op te stappen, maar na enkele minuten doortrappen ging het eigenlijk al weer helemaal goed. De track begon met een zware stijging waar we gisteren ook de snelle afdaling hebben gehad. Het was heel veel klauteren, zweten en brommers en vrachtwagens ontwijken. Zwaar hadden we het zeker, en bij de eerste checkpoint waren we ook relatief vroeg gearriveerd. Change of plans, we doen iets rustiger aan, meer breaks inlassen en gaan meer genieten van het landschap.
Vandaag was een zware dag, maar we zijn als team zoveel mogelijk bij elkaar gebleven. Heel veel boerderijen gezien en ook veel vrouwen die zakken met voedsel op hun hoofd droegen. Veel respect voor deze vrouwen om in de 30+ graden een flinke helling omhoog te lopen! Ik heb zelfs een vrouw een aantal kilometer zien hardlopen, en ze was nog sneller dan wij! Ik denk dat het mooiste moment vandaag wel was dat we als groep gezamenlijk de laatste kilometer hebben volgemaakt. Iedereen was zwaar vermoeid en er was een steile helling tussen de rotsen door, maar na deze laatste helling werden wij bij de finish opgewacht door de A Team en de rest van de mensen met muziek en gedans!
Een geweldige eind van een hele zware dag.
Dag 2
Na alle regen van gister was het zonnetje van ochtend meer dan hartelijk welkom. Vieze kleding mocht ingeleverd voor de was. Top actie van de organisatie!
Na een goed ontbijt de fietsen geïnspecteerd en opgestapt. De regen had duidelijk zijn sporen achtergelaten. Tot de lunch was het parcours behoorlijk zwaar en technisch, maar wel heel leuk. Klaas heeft zijn niet vallen ruim goed gemaakt met een spectaculaire val in de modder.
Na de lunch heeft Evert (de mechanic) alle fietsen even geïnspecteerd en alle versnellingen weer gangbaar gemaakt. Die versnellingen hadden we hard nodig met een paar mooie klimmetjes door een spectaculair veranderend landschap. Na een laatste zware klim was de aankomst bij Lake Challa spectaculair. Eindelijk uitzicht op de Kilimanjaro!
Fietsen geparkeerd, ff douchen en naar het meer. Daar met fantastisch uitzicht over het meer ff lekker wat gedronken en nu goed gegeten. Vanavond nog een mooie avondetappe met Gemba in de hoofdrol. Straks op YouTube. Jambo, tot morgen.
Dag 1
De eerste fietsdag, lichte regen bij het vertrek. We gingen gelijk de wildernis in. De eerste high fives kwamen we al snel tegen alsmede de eerste geiten, koeien en toch wat regen. Dat de regen ons parten speelde, bleek al snel doordat we een omleiding kregen om een nieuwe rivier te ontwijken.
Leuk waren ook de mierenhopen die we zagen. Toen we bij het eerste checkpoint kwamen, werden de kleintjes verrast met een polaroid foto. De eerste deelnemers die het zwaarder vonden dan verwacht waren er al.
Richting de lunch kwamen we langs de suikerriet plantages. De wegen werden breder en natter. Hier en daar toch wel een valpartijtje, maar niets meer dan schaafwonden. Klaas was vandaag de enige die niet is gevallen. Guido had geen last van zijn hoofdpijn wat mooi was.
Na de lunch kwamen we bij een project waar onder andere ervoor gezorgd dat mensen hun handen wassen bij toilet. Blijkbaar toch wel een dingetje.
Einde middag vlak voor het kamp werd het erg modderig en nog een hoosbuitje. Op het kamp snel ff gedouched, zelfs warm gemaakt op houtvuur, en de fiets schoongemaakt. Ff lekker wat drinken waarna we konden eten.
Daarna het avondprogramma waarbij vooral leuke foto’s en muziek de boventoon voerden. Elf uur lights out en morgen om 6:30 er weer uit. Jambo tot morgen.
Onze sponsoren
